Acinié(-di-dous-estile)
Crataegus laevigata
Rosaceae
Àutri noum : Acinas, Poumetié.
Nom en français : Aubépine à deux styles.
Descripcioun :Aquest acinié, que se destrìo dóu coumun emé si dous estile e si fueio di lobe redoun, s'atrovo pas gaire au nostre, e quasi toujour en mountagno. I'agrado mai l'uba d'Éuroupo. La planto èi proutejido sus listo roujo, categourìo LC, es à dire soucit minour.
Usanço :Li fru e li fueio an li mémi prouprieta que l'acinié, estènt riche en anti-óussidant.
Port : Aubret
Taio : 1 à 4 m
Fueio : alterno
Tipe bioulougico : Faneroufite
Cicle bioulougico : Planto renadivo
Gènre : Crataegus
Famiho : Rosaceae
Ordre : Rosales
Coulour de la flour :
Blanco
Petalo : 5
Ø (o loungour) flour : 10 à 15 mm
Flourido : Printèms
Sòu : Ca
Autour basso e auto : 600 à 1600 m
Aparado : Noun
Abriéu à mai
Liò : Orle de bos
- Faio
- Bouissoun
Estànci : Subremediterran à Mountagnard
Couroulougi : Éuroupen
Ref. sc. : Crataegus laevigata (Poir.) DC., 1825
Regalisso-fèro
Astragalus glycyphyllos
Fabaceae Leguminosae
Noms en français : Astragale à feuilles de réglisse, Réglisse sauvage.
Descripcioun :La regalisso-fèro es uno planto eisado de recounèisse emé si gròssi fueio coumpausado (3 à 7 paréu de fuioun) e que rebalo au sòu. Li dòusso di tres partido e groupado, soun un pau enacardo e fan de 3 à 4 cm. Li grano, jauno, soun peréu arcado (fotò).
Usanço :Li fueio soun estado emplegado coume té. Es uno planto vertuouso contro l'inflamacioun, li mau d'estoumac e d'os. Èi tambèn couneigudo pèr ajuda à pissa.
Port : Grando erbo
Taio : 0,3 à 1(1,5) m
Fueio : coumpausado
Tipe bioulougico : Emicriptoufite
Cicle bioulougico : Planto renadivo
Gènre : Astragalus
Famiho : Fabaceae
Famiho classico : Leguminosae
Ordre : Fabales
Coulour de la flour :
Jauno
Petalo : irreguliero
Ø (o loungour) flour : 11 à 15 mm
Flourido : Printèms
- Estiéu
Sòu : Ca
Autour basso e auto : 0 à 1700 m
Aparado : Noun
Liò : Faio
- Blachiero
- Pinèdo
- Prado
Estànci : Mesoumediterran à Mountagnard
Couroulougi : Éurasiatico
Ref. sc. : Astragalus glycyphyllos L., 1753